açık veya demli bir çay
nasıl güzel giderdi sen olsaydın
aslında kahve insanıyım ben
nasıl oldu da alıştırdın çaya
ıssız bir ormanda kalırmışçasına
yalnız bıraktın beni
ağlayan yüreğimi yalnız
lanet ettim geçen dakikalara
nefret ettim kalabalıklardan
ılık rüzgardan bile
zayi oldu ömrüm
belki bir gün gelirsin diye
ışıklar hep açık artık
rahat değil içim
aklım ruhum yarım
kalın yorganların altında
tüm ömrüm boş geçti
ışıltın doğsa yeniden
misal yeniden gelsen