insan saadeti ararken şer yolunu keser
Her şerden umut damıtmayı bilene
Ahmak diyecekken insan derler
Hoş umudunu bile satar insan yeri gelince
Ahmak olsa da satar
vicdanlı bir ana baba çocuğu olsa bile satar
Yarın bir gün sizin bağda bir çoçuk öldürülse
Ne bağ duyar ne bağbancı
Çünkü bağbancı da bağ gibi satılıktır çoktan
Günün sonunda herkes huur gibi yaşar
Onurunu, şerefini ya da nefsini her neyi sattıysa
Oradan ağlar
Ama yaşar nasıl yaşarsa yaşasın
pekekent gibi ölür bu tip insanlar
Her şeyi satmış gibi kalamaz yarına
Umudu bittiğinde değil umudu tükendiğinde ölür pekekentler
Çünkü biten şeyler Allah'tandır
Tükenmekse satıp da yerine koyamamaktan.