19 OCAK 2029

m-"Anne ben çıkıyorum."

Anne-"Hadi iyi dersler." dedi ve ben de kapıyı çekip dışarı çıktım. Kar yağıyor, ağzımdan buhar çıkıyor. Dışarısı soğuk ama montun içinde sıcacık bir şekildeyim. Atkımı ağzıma bağlamama rağmen aradaki boşluktan duman çıkıyor. Kışı seviyorum. Her yer bembeyaz. Eldivenimi çıkardım ve yerden kar aldım. Soğuk. Geri bıraktım ve eldivenimi giyindim. Uzakta bir sokak köpeği gördüm. Son zamanlarda mahallede sokak köpeklerinde bir artış oldu. Ama kimse bir şey söylemiyor. Yakında olsa gidip severdim ama her seferinde uzakta görüyorum. Şans işte. Geç kalacağım Fazla oyalanmasam iyi olur. 10 yaşındayım. 4. sınıfa gidiyorum. Okulun bahçesine geldik. istiklal marşı okuduktan sonra sınıfa geçtik. Yakın arkadaşım Sinan her zamanki gibi yanıma geldi.

Sinan-"Günaydın Merqury. Ödevini yaptın mı?" Sinan'ın tek gıcık kaptığım huyu. Gelir gelmez ödevi yapmadığımı bile bile ödevi yaptın mı diye sorar, ben yapmadım derim ve 'yav çok kolaydı nasıl yapmadın' diye tepeme çıkar. Ama bu sefer hazırlıklı geldim. Ödevi yaptım. Tabii bu elektriklerin kesilmesi ile bilgisayara geçememem sayesinde ödevi yaptım. Evde canım sıkıldı ve ben de ödevi yaptım.

m-"Yaptım Sinan. Bak." dedim ve ödevi gösterdim.

Sinan-"Ben yapmamıştım kanka, gösterdiğin iyi oldu." dedi ve kağıdı elimden alıp kendi kağıdına geçirmeye başladı. SEN CiDDi MiSiN? LAN! O KADAR HAZIRLIK YAPMIŞTIM! HEPSi MAHVOLDU. Mahvolmasına izin vermeyeceğim.

m-"Çok kolaydı nasıl yapmadın? 1 saat bile sürmedi ödevi yapmam." Hayır, yaklaşık 3 saat ödeve uğraştım. Ödevin 2. saatinde elektrik gelse de hırs yapıp ödevi bitirmiştim.

Sinan-"Sorma kanka ya. Haftasonu köye gittik. Ben de ödev kağıdımı evde unutmuşum köyde ödevi yapamadım. Köyden dönüşte yaparım dedim geç döndük uyudum." Her şeye de bahanesi var. gibeyim. Ne güzel onun silahını ona karşı kullanacaktım. Pencereden biri içeriye bakıyor. 2. kattayız. Kesin hayalet. Göz göze gelmemeye özen gösterdim. Önceden herkese hayaletleri gördüğümü söylüyordum, hatta sınıf arkadaşım olan bir kıza göstermeye çalıştım ama o ağlayıp gitti. Sınıftaki herkesle aram bozuldu. Zar zor sınıftaki arkadaşlarımla aramı düzelttim. O günden sonra insanların bunu söylememden rahatsız olduğunu anlayıp bir daha hayaletler hakkında konuşmamaya karar verdim. Öyle de yapıyorum. Bir hayalet gelip benimle konuşsa bile kesinlikle cevap vermiyor ve temas kurmuyorum. Eğer çok ısrar ederse tuvalete gidip orada konuşuyorum. Bir kere dışlandım, bir daha dışlanmak istemiyorum. Öğretmen geldi ve ders başladı.

Dersler bitti ve dışarı çıktık. Sinan ile evimizin yolu ters olduğundan okul çıkışı vedalaştık ve ben eve doğru yürümeye başladım. Birkaç arkadaşım beraber yürüyorlar ama yine de yanlarına gidip onlarla sohbet edemiyorum. Eğer yolda bir hayalete denk gelirsem yürümemi engelleyebilir. Hayaletleri görmekten nefret ediyorum. Hayalet olarak kalsanıza işte. Nasıl bana dokunabiliyorsunuz ki? Ellerim cebimde eve yürümeye başladım. Kar gerçekten çok güzel. Acaba eve gitmeden önce kardan adam mı yapsam? Babam bir kere göstermişti. Tamam, zaten hoca dersi erken bitirdi. Yaklaşık 2 saatim var. Küçük bir karı alıp yuvarlamaya başladım. Yuvarladım ve sıkıştırdım. Belli bir büyüklüğe ulaştıktan sonra yerden kar ekledim. Ekledim, ekledim ve ekledim... Ellerim eldivende olmasına rağmen üşüdü ama yine de aldırış etmiyorum. En alt kısmı bitti. Şimdi ikinci kısmını yapmada...

Kardan adamım tamamlandı. Pek... Olmadı gibi. Ama gözlerini ve burnunu koyunca olacak. Eve gidip zeytin ve havuç alayım. Hatta burnu için dal koyabilirim. Ama gözleri için zeytin şart. Eve gitmem lazım. Eve doğru yürümeye başladım. Umarım annem dışarı çıkmama izin verir. Gelirken bir köpek gördüm. O da bana doğru geliyor. Sokak köpeği ama çok tatlı duruyor. Üşüyor mudur acaba? Gidip yanına biraz seveyim. Umarım saldırmaz. Yanına gittim ve kafasını sevdim. Köpek kafasını kaldırıp bana baktı ve ben de sevmeye devam ettim.

Köpek-"Sen beni görebiliyor musun? Hatta dokunabiliyorsun da." Heyecanlı bir biçimde konuşmuştu. Hasgibtir. Hayır hayır hayır. Şimdi olmaz. Birden ulumaya başladı. Ulurken:

Köpek-"MiLLET! BiZi GÖREBiLEN BiR iNSAN BULDUM. KOŞUN!" Hasgibtir. Arkadaşlarını çağırınca korktum ve koşmaya başladım. Evin tersi yönüne doğru koşuyorum. Neden normal bir sokak köpeği denk gelmez ki? Başka yerlerden 'bizi görebilen insan mı?' 'hemen oraya geliyorum' 'onu gördüm kaçıyor' şeklinde konuşuyorlar ve arkamdan koşmaya başladılar. Arkamı kısa bir dönüp baktığımda... KAÇ KiŞiLER LAN! 20-30 KiŞi VAR VE SAYILARI DA ARTIYOR! NE YAPACAĞIM? Koşmaya devam ettim. Okulu bile geçtim. Evden git gide uzaklaştım. Her arkama baktığımda sayıları daha da artıyor. Uzaktan Sinan'ın sesi geldi:

Sinan-"Merqury? Burada ne yapıyorsun?" Tabii o arada üzerine doğru koşuyorum.

m-"ARKAMDAKi KÖPEKLERi GÖRMÜYOR MUSUN?... GÖRMÜYORSUN TABii! HAY iÇiNE SIÇAYIM!" dedim ve Sinan'ın yanından geçip koşmaya devam ettim. Köpekler Sinan'ın içinden geçip koşmaya devam ediyorlar. Sinan bir ürperdi. Tabii, o sadece ürpersin. Arkamda 50 ye yakın köpek oldu. Ben de yorulmaya başladım. En sonunda buzdan dolayı kayıp yere düştüm ve hepsi üzerime çullandı. Ölecek miyim? Yalamaya başladılar. Yalamak mı? Lan! Bir salın. Dışarıdan mal mal hareketler yapıyor gibi gözüküyorum. Bazı insanlar bana bakıyor.

-"Sonunda bizi gören bir insan" "Çok mutluyum sonunda" "Diğerlerini kurtarabiliriz" gibi sözler söylüyorlar.

m-"Bir... çekilin üzerimden... " Bırakmamakta kararlılar. Sonunda bir ses geldi ve:

-"iNSANI BIRAKIN! BU ŞEKiLDE DERDiMiZi ANLATAMAYIZ." dedi ve sonunda beni bıraktılar. Nefes nefese kaldım zaten. Millet bana deliymişim gibi bakıyor. En sonunda mantıklı olarak rol icabı kardan kelebek yaptım ve ayağa kalktım. Umarım yemişlerdir. Mahallenin beni deli gibi görmesini istemiyorum... Mahallenin... Ben neredeyim? Köpeklerin arasından bir Sivas Kangalı çıktı. Karşımda durdu ve:

Kangal-"Sürünün geçici liderliğini ben üstleniyorum. Bizi görebilen ve bizi anlayan bir insan bulduklarını söylediklerinde biraz afalladım, kusura bakma. "

m-"Ben de hepsi üzerime atladığında öldürecekler sandım." Kangal güldü.

Kangal-"Hahaha. Sen öldürmek istediğimiz en son kişisin. Huzura kavuşmamız için senin yardımın lazım." Orada gözümle en az 60 köpek saydım. Hepsini sırayla kavuştursam bitmez.