Bak Recep, yarın anneni de al, kardeşini de al benim alt kattaki eve yerleşin, gider yarın eve eşya alırız, çalışır parasını ödersin bana dedim. Baktı bana, güldü ağlayacak. Olur abi dedi. Sustuk, birer kadeh içtik rakıdan. Abi kira ne istiyorsun dedi. Kira istemiyorum o ev sizin dedim. Olur mu abi saçmalama dedi. Olur olur, yarın notere gider senin üstüne yaparız dedim. Kabul etmedi. Zorladım, çalışır öderim sana parayı dedi. Paraya ihtiyacım yok, o ev senin dedim. Başladı ağlamaya. Çıktım dışarı yalnız kalsın istedim yaktım bir sigara balkonda. Geldim içeri, ağlama dedim. Bu ev senin hakkın. Nasıl öderim sana hakkımı dedi. Sen beni Antalya’ya almaya gelirken hakkını ödedin dedim.

Ertesi gün gittim yanlarına, hala inanamıyorlar. Annesi gördü, öğrenmiş tabii olayı ağlamaya başladı ağlama dedim teyze ağlama. Hadi Recep notere dedim. Abi emin misin dedi. Hadi lan bağırtma dedim beni. Gittik notere yaptım evi üstüne. Oradan mobilya, beyaz eşya ne ihtiyaç varsa aldık. 2-3 güne ev tamamen dizildi gelip yerleştiler.

Recep başladı yanımda çalışmaya, kolay kavradı işi usta da oldu. Kebapçı yaptım onu, Hataylıydı, kanında var tabii.