Bir şekilde hep devam etmeye çalıştık çünkü birbirimizi kaybetmek istemiyorduk. O duygularını bastırmaya, ben o duyguları yok saymaya çalışmıştım. Bir akşam bana yılbaşında verdiği ayıcığı alarak onlara film izlemeye gittim. Biraz oturup sohbet ettikten sonra filmimizi izlemeye başlamıştık (I LOVE, ROSSY). Filmde sanki bizi anlatıyorlardı. Sonra düşündüm onunla olma ihtimalimi ama yine bir şey hissedemedim. Ona hep her şeyim derdim çünkü gerçekten her şeyim olarak görürdüm. Yukarıda anlatmış biraz bana babamın yokluğunu bile hissettirmedi. Eğer birini her şeyiniz olarak görüyorsanız, o da sizi sorgusuz sualsiz sevebiliyorsa onu kaybetmeyin. Benim de en büyük hatam burada başladı işte. Hep birbirimizin yanında olmuştuk. Biraz da bundan bahsetmek istiyorum. Lise 2 ye gidiyorduk farklı okullara, ben naklimi buraya aldırmıştım. Okuldan bir çocuk beni her gün tehdit ediyordu. Bu olay beni çok yıprattı. O bu olayı duyunca gözü dönmüş ve okuluma gelmişti. Çocuğu araştırıyordu ve yalvarıyordum ona bir şey yapmaması için. Gözü o sırada beni bile görmüyordu, birden ortadan kayboldu beni de uzaklaştırdılar okulun içine soktular. Ne olduğunu anlayamamıştım. Onu o halde görünce o kadar korkmuştum ki hayatımda bu kadar korktuğumu hatırlamıyorum. Ona bir şey olur korkusuyla. Ama o kadar cesurdu ki bütün okulu karşısına alabilmişti. Hep derdi senin saçının teline zarar verenin canını çok kötü yakarım diye. Bu kadar gözünün dönebileceğini hiçbir zaman düşünmemiştim. O olaydan sonra ona zarar vermekten o kadar korktum ki kendimi biraz daha uzaklaştırmıştım son zamanlardaki kavgalarımızın büyük sebebi de buydu. Benim kötü hissettiğimi anlamıyor sanıyordum ama bu yazıları okuduktan sonra beni benden daha iyi tanıdığının farkına vardım. Olayların en sonuna gelirsek de biz artık konuşmamaya karar verdik. Bu saatten sonra birbirimizle olmayacağını, onun bana hislerinin değişmeyeceğini, benim de ona karşı hislerimin olmayacağını anlamıştık çünkü. Arada yolda görürsek birbirimizi selam veriyorduk, doğum günlerimizde yazıyorduk o kadar. Ama hep bi gözünün benim üstümde olduğunu bilirdim. Hep bi yanımda olduğunu bilirdim onun o kadar kuvvetli bir bağ idi bu. Kopmuştuk ama birbirimizin yanındaydık. Arada bir mutsuz olduğu zaman arardı beni konuşurduk daha sonra tekrar başa sarar iki yabancı gibi olurduk. Bir gece saat 3.00 beni gizli numara aradı. Alo diye bir ses, Berkhan dedim, nasıl tanıdın sesimi dedi. Çünkü 1 yıl boyunca onun sesini duymamıştım. Arkadaşlar ne olursa olsun, kaç yıl geçerse geçsin ben onun sesinin frekanslarını zihnimden silemem. Biraz konuştuk, hayattan, her şeyden. Kendini mutlu hissettiğini her şeyin yolunda olduğunu söyledi.Ben anladım hem beni kandırıyordu hem kendini. Ne zaman konuşmak isterse hep var olduğumu söyledim. Ondan sonra bir daha hiç aramadı beni sadece yolda karşılaştık.
Birbirimize armağan olarak bir şarkı bıraktık: https://www.youtube.com/watch?v=FvbmEmd6cHU