Bu Deneyim Beni Korkutmuştu. Nasılsa Kitabın Son Bölümü Bana Daha Doğru Gelmeye Başlamıştı. Merakım O Kadar Büyümüştü Ki Bunu Birine Anlatmalıydım.Şanslıydım Ki Bunu Anlatabileceğim Birisini Tanıyordum.O Kişi En Yakın Arkadaşım Furkandı. inanmadığım Birçok Şeye inanırdı. Bundan Dolayı Birçok Konuda Tartışırdık. Basitçe ; Ben Şüpheciydim , O ise inançlı Birisiydi. ikimizin Ortak Olarak Sevdiği En Büyük Şey Rüyalardı.Bu Kadar Uzun Bir Şey Hakkında Konuşabileceğim Tek insan Oydu.O Da Bu Olayı Tıpkı Yazar Gibi Yolculuk için Yönergeler Olarak Tanımladı. Bana Uyku Seansında Katılacağını Ve Ne Olduğunu incelemek için Yardım Edeceğini Umuyordum. Furkanı Arayıp Ona Her Şeyi Anlattım. Tahmin Ettiğim Gibi inanılmaz Sevinmişti. Yolculuk için Gece Benimle Evimde Buluşmayı Kabul Etti.Ona Göre Bu Kesinlikle işe Yarayacaktı. Fakat Ben Hala Biraz Şüpheciydim Ama Bu Yolculukta Tek Başıma Olmayacağım için Mutluydum.