Kimse okumayacak olsa da buraya bir şeyler karalayayım

Vay amk geri döndüm siliğimi açmış adamlar :d. Ne güzel günlerdi bee duygulanıyorum buraya bakınca. Bu başlık sayesinde benim gibi iflah olmaz bir yıkığın ilk defa sevgilisi oldu, insanlara karşı az çok dik durmayı öğrendi.

Şuan 17 yaşındaki halim olsaydı her şey çok farklı olurdu. ilk izlediğim yolu izlemezdim. insanlarla daha çok konuşurdum. Kendimi daha çok geliştirirdim. Sürekli içimde boşluğunu hissedip asla dolduramadığım sevgi ve saygıyı daha çok kazanmaya çalışırdım. Liseden toplam 4-5 arkadaş edinerek ve 0 sevgili ile mezun olmuştum. Amk asosyali neyden korkuyorsun be. Hayatını gibtiğimin liselisi.

Şimdi belki birazcık daha farklıyım ama hala hayatım boyunca maruz kaldığım travmaları, ezilmeleri aşabilmiş değilim. Zamanla olur diyorum sürekli kendime ama başaramıyorum. Hala eski yıkık kendimden izler taşıyorum.

19 yaşına gelmişim. Korona yüzünden evden bile çıkamıyorum. Lisede dil bölümünden girdiğim üniversite bölümünü bırakıp sayısaldan tekrar sınava hazırlanıyorum. Bıktım amk sürekli çabalamaktan, sürekli bir şeyler için uğraşıp hiçbir şey becerememekten, kimseden sevgi görmemekten. Pek ümidim yok ama inşallah bu hayatın esprisini bir gün anlarız da bizim de yüzümüz güler.