17 yaşındayken

Çıktım okul bitti direk koşarak çıktım içimde anlamsız bir heyecan var ,sigaramıyaktım minibüsü bekliyorum . Sigara bitmeden geldi dıbınakoyduğumun minibüsü attım sigarayı bindim .içimden dedim uçmaya bile sürünerek gidiyoruz şu hale bak ya . Minibüs sıkış tepiş herkes birbirini fortlamaya çalışıyor bense içiceğim esrarın nasıl bir şey olduğunu düşünmeye çalışıyorum muzik açmışım kulaklıktan hayal kurmaya devam ediyorum kendimi gaza getiriyorum kısaca kendi zütümü kaldırıyorum bir yandanda ineceğim yere geldiğimi farkediyorum neyse indim minibüsten . Yürüyorum harabeye doğru aklımda tek bir düşünce var sanki her zaman içiyormuş gibi içmek , şaşırmamak ve tepkilerimi hislerimi dışa vurmamak . Bunları yapmassam karizmam çizilirdi iki salağa rezil olmaktansa ölmeyi tercih ederdim . Harebelikten içeri girdim garip kokuyordu böyle o an tanımlamak istesem ağır bir sebzeli yemek olarak tanımlardım bilmiyordumki bu koku hayatımın geri kalanında zaman zaman rahatlamama , zaman zamanda başıma dert açıcak. Ben girmeden önce duyduğum sesler girdiğim gibi fısıltı oldu sonra aşağı doğru indim dumanı takip ediyorum resmen kapı aralık ama harabelikte elektrik yok camlardan gelen ışık sadece, saat 17;00 cıvarıda ne kadar ışık gelebilir düşünün