-Anne benim çayımı bu sefer açık koyar mısın?
-Oğlum babanla konuştun mu?
-Hangi konuyu sultanım?
-Yazlığa gideceğiz sana söylemedi mi?
-Yoo bana bir şey söylemedi. Hayrola beni burada bırakmaya mı karar verdini? (dalga geçercesine güldüm)
-Saçmalama be oğlum (çayımı bana uzatarak) demek ki unutmuştur. Hazırlanda akşma yola çıkacağız. Kızım ketçap dökme demedim mi sana?! Zararlı işte yeme şunları!

Annemle kardeşimin ufak sağlıklı besin kavgasını gülerek izledim. Ardından kahvaltıdan sonra kendime bir çay daha doldurdum, paşa çayı derler Erzurum bardağında ufak tek içimliktir benim çayım. Sigaramı yakıp bahçeye doğru ufak ufak yürüdüm. O sıra da telefonum çaldı. Arayan Burcuydu.

-Eeefendim güzellik
-Oooo paşam, günaydınlar olsun. Neden hiç sesin çıkmıyor? Dünden beri mesaj atmanızı bekliyoruz efendim.
-Valla güzellik senin o yaptığından sonra devam etmemiz imkansız biliyorsun. Sadece bundan sonra eskisi kadar samimi olmasak benim için yeterli.
-Öyle mi Mert bey? Emin misiniz?
-Emin değilim sende dedin Mert'im (alay edercesine güldüm)
-Gerizekalı

Telefonu suratıma kapattı birden. Umrumda olmadığını bir bilse aslında çok güzel olacak ancak sanırım kendisi de henüz bunun farkına varamadı. Olsun sonunda öğrenecek öyle ya da böyle farkına varacak. Çok da umursayacak değilim şuan Burcuyu çünkü şubatta ne yazlığı onu anlayabilmiş değilim. Gerçi hoş bu sene pek kar da olmadı. Sanırım babam kardeşim için karne hediyesi alamayınca böyle bir karar verdi, hem kendi de sıkkındı hepimiz için iyi olur belki de