Bahri abi şaşkın şaşkın olanları izliyordu, etrafımızı saran kürtler de öyle. Kahkaha atıp “Senden sadece parayı isteyecektim ama vazgeçtim. Yanımda gelen adam var ya, bana göz kulak olmak için geliyor benimle. Başıma bir olay gelmesin diye değil, müşterinin başına bela gelmesin diye. Söyle köpeklerine parayı versinler. Yoksa burdan gittiğimde torbamı, paramı alıp gidecem arkamda da sen kalıcaksın, ölü şekilde.” Paramı da aldım torbamı da aldım. Bahri abinin nutku tutulmuştu, benim de öyle.

Kazım abiye olanları anlattım, ulan matbaacı senle son işimi yaparken üzüleceğim aklımın ucundan bile geçmezdi, istersen devam edelim. dedi, kibarca reddettim. Komisyonumu alıp hastaneye doğru yol aldım.