liseyi aynı yerde okuduğum, sadece yüz olarak tanıdığım bir kız, benden 2 yıl sonra okuduğum üniversiteye gelmişti. tanıştık, görüştük, anlaştık derken şehirde ne yapılır, ne yenir, nerelere gidilir öğrendikten sonra; bir gün okulda ayaküstü konuşurken, durduk yere birden arkasını dönüp gitmişti. 2002 dünya kupasında ilhan mansız'ın o meşhur çalımını yemiş roberto carlos gibi kalmıştım koridorda. daha sonra, o gün öyle yapan ebemmiş gibi gelir laf atar, muhabbet başlatmaya çalışırdı. ben de kısa cevaplarla geçiştirirdim. bir iki defa daha böyle oldu, baktı ben soğuk davranıyorum bir daha laf atmadı, mezun olana kadar da konuşmadık. şimdi nerede, ne yapar bilmem.