ciddi ciddi aklımı kaybediyorum.

her konuda beynim o kadar karışık ki inanamazsınız.
eskiden peşimde koşan insanlar şimdi karşılarına çıkıp iletişim kurmak istediğimde beni bir çocuk gibi azarlıyorlar.
işin kötü tarafı her daim bunalım halindeyim, bazen ölecek gibi oluyorum stresten, beynimin damarları çatlıyor adeta.

ve yalnız kalmak beni acayip korkutuyor.
bu normal mi?
ben ne zaman bu hale geldiğimi anlamıyorum.

hem yalnız kalmaktan korkuyorum hem de güvenmekten, ikisi bir araya gelince çözümsüz bir durum meydana geliyor ve iki korkumdan da kurtulamıyorum.

lütfen biri benimle konuşsun lan...