Artık vakit geçti herkes bir köşeye kıvrıldı evin içi adım atılamicak kadar kalabalıktı . Herkes yatağına gitti ama mehmet bey gidemiyordu nasıl gidecektiki . Dışarda en son bir sigarasını içip kızlarının odasına gitti üst kata . Onların yanına kıvrıldı.

Mehmet bey gözlerini açtığında hava hala karanlıktı onu uykudan çığlıklar ve ağlaşmalar uyandırmıştı . Gülnur yerinde yoktu ve yaseminde onunla beraber uyandı . Aşağı indiklerinde uyuyan herkes bir telaş içerisindeydi . Gülnur çığlık çığlığa bağırıyordu. Herkesi de o uyandırmıştı eşinin annesi ise dışarda yaka paça ağlıyordu mehmet bey ne olduğunu bile soramıyordu . Dışarda sabah çöpe attığı kanlı çarşafı gördü o nerden geldi ben atmıştım onu dedi ama kimse bilmiyordu hemen annenin elinden alıp attı onu tekrardan . Herkesi içeriye soktu . Gülnuru sakinleştirmek için aldı ama sakinleşmiyordu bir türlü yasemin de babasıyla beraber hiç bir şeye mana verememişti . Kızım ne oldu sana dedi gülnur sakinleşir sakinleşmez baba ablalar geldi onlar getirdi çarşafı dedi . Evdekinlere sordu ama kimse bilmiyordu . Kızım ne ablası kimmiş bunlar dedi baba ben uyuyamadım camdan bakıyodum beni işaret ettiler çağırdılar bende aşağıya indim kapıyı açtım baktımki bu çarşaf önüme attılar beyaz saçlılardı çok korktum baba sonra ben bağırınca nereye gittiler göremedim dedi.
Varsa bi kişi ses versin devam edeyim.