Rıfat gözlerini açtı ve beni görünce şaşırdı.

Rıfat-"Sen, uyanık, bu saatte... Başımıza taşlar yağacak." dedi ve yataktan kalkıp odadan çıktı. Her şey tekrarlanıyor mu? O zaman o rüyamda gördüğüm sahneler gerçek miydi? Rüya gerçek miydi? Kafam çok karıştı. Ayağa kalktım ve aşağı indim. Mutfağın kapısının önüne geldim. Kapıyı açtığımda:

Huriye-"Bu hafta okul yokmuş. istersen yat uyu... Halis, sen de mi uyanıksın?" Bunu duyduğumda anladım. Hepsi gerçekti. Her şey gerçekti. Rüya sandığım şeyler rüya değil, zihin hapsindeyim. Annem gerçekten de ölmüş. Boşa sevindim, zayıflık gösterdim.

Huriye-"Ne oldu Halis, donakaldın."

Rıfat-"Her zamanki hali işte. Erken uyandığından uykusunu alamamıştır." Böyle sınanacağımı düşünmedim. Hedefim ne? Babamı öldürmek mi?

Halis-"Su içecektim de. O yüzden." dedim bilerek yorgun bir sesle. Değiştiğimi anlamamalılar. En azından rüyamdakileri kandırabiliyorumdur.

Rıfat-"Sen uyurken dünya dönüyor haberin olsun."

Huriye-"Sen de biraz uyusan ne güzel olur Rıfat. Az uyuyorsun. Bebekken de böyleydin. Her gece ağlardın. Ama Halis senin ağlamana rağmen uyurdu. Baban kaç gece uykusuz işe gitti.." Aynı diyaloglar. Ama ben el çabukluluğuyla bıçağı çekmeceden aldım. Görmediler.

Halis-"iyi geceler." dedim bilerek yorgun bir sesle ve mutfaktan çıktım. Rıfat da arkamdan geldi.