PART 4

(Zorunlu yazı:Hikayede anlatılanlar tamamen hayal ürünüdür , gerçek şahıs ve kişilerle alakası yoktur)

Hükümetin düşeli ise tam 1 ay olmuştu , 6 ay öncesinde 3. ve en büyük dalgaya kadar aslında işleri bir şekilde yürütüyorlar gibiydi, Vaka sayısı o zamanlar 1 milyon civarıydı . Hastaneler zar zor da olsa en azından yoğun bakımdakilere bakabiliyorlardı her ilde 1 hastane dışında doktorun olduğu her yer artık virüsle savaşıyordu ama sonrasında 3. Dalga ile beraber artık rakamları bile bilemez haldeydik , insanlar bir yatak bulabilmek için hastahanelere akın ediyor, birbirleriyle savaşıyorlardı.
Hükümetin kararı ile tüm hastahanelere silahlı özel korumalar yerleştirilmişti, ve en büyük hata buydu aslında.

insanlar uzun sıralar halinde bekletiliyor sıranın sonlarında virüse daha fazla dayanamayan insanların bedenleri gözükmüyordu bile, ayaklar altında eziliyordu...

Tabi tüm bunları sosyal medyadan öğrenebildiğimiz şeylerdi sadece bir zamanlar güldüğümüz eğlendiğimiz üzüldüğümüz sosyal medya

--Tüm internet sistemi artık çökülü durumda , tüm baz istasyonları bakımsızlık sebebi ile bozulmuş, radyo kanalların bir çoğundan ise frekans artık alınamıyor
Kendini evde izole tutmuş, teknik bilgisi sağlam birkaç kaçığın yapmış oldukları yerel uydu ve radyo sistemlerinden frekans alabiliyorum sadece
Neyseki ben de o kaçıklardan biriyim , yıllarca söverek çalıştığım mühendisliğin bana olan bir armağanı--

Sonrasında işler felaket bir hal almıştı. Artık enfekteler birbirleriyle kavga etmeyi bırakmış, özel silahlı birliklere karşı savaşmaya başlamışlardı. Doktorların bir kısmı 24 saatlik hastahane hapisleri yüzünden pgibolojileri bozulmuş , hastaları tedavi etmek yerine üzerlerinde yıllarca merak ettikleri çeşitli iğrenç deneyler yapmaya başlamışlardı

--Tüm bu olayları açığa çıkaran tıbbi atık bölümüne sızan enfekte bir gencin kafası kopmuş,eli kesilip dirsek bölümüne dikilmeye çalışan bir cesedi çekip yayınlaması olmuştu--

Bu bardağı taşıran son damlaydı , artık tüm enfekteler tedavi için değil , tüm o kandırılma ve ihanet hissiyle, ölümün verdiği hiçlik ile korumalara ülkenin her yerinde saldırmaya başlamışlardı.

Kalabalık , kaybedeceği bir şey olmayan bir gruba karşı silahların etkisizliği açıkça belliydi
Her taraftan doktorlara işkence görüntüleri gelmeye başlamıştı , halk ikiye bölünmüştü artık
Bir kısmı öleceğini kabullenmiş , sadece intikam peşindeydi. Diğer kısmı ise yaşamak istiyordu.
Hükümetler , sosyal medya, internet ışık, su , kanalizasyon sistemleri.. Yeni çağın tüm nimetleri , insanlığın birikimleri birer birer yok oluyordu.

Bu yaşayanın ve kazananın olmadığı bir savaştı

Akşam yemeği vakti gelmişti,
-Mısır , kraker ve biraz su-
Oğluma da patates ve havuçtan oluşan püreyi verdim.

Sıra sarışın kıza gelmişti, ismini bilmiyordum sormak aklıma bile gelmemişti o an
O da aç olduğunu söylemek ve yalvarmak dışında bir şey yapmamıştı

Birkaç kez salonumda otururken göz göze gelmiştik o küçük depodan dışarıya buğulu gözleriyle bakarken..
Sanırım benden çekiniyordu , son çaresi bendim ama o son çaresi onun için belirsiz bir yabancıydı.

Pencereyi hafifçe aralıyıp tahta boşluktan yemeğini attım,
Sonra da pencereyi tıklatmıştım , zaten tüm yaptığı tüm gün deponun önünde oturup dışarıyı izlemekti.

Yemeği gördüğünde ise ufak bir çocuk gibi sevinçli bir şekilde aldı , teşekkür etti. O sırada adını sordum ona

\"Ela!\" Dedi.

---Part 4 sonu---