Aniden gelen bağırışlarla yerimden kalktım , Kapım en son 2 ay önce çalınmıştı, onlar da çaresizce yardım istryen enfektelerden başkası değildi.
Yine onlardan biri olduğunu düşünüp kapının yanındaki emektar baltamı da alıp usulca kapının gözüne doğru bakmaya başladım
Durmaksızın bağıran bu kadın 20li yaşlarının sonunda sarı saçlı beyaz tenli ve kıpkırmızı yanaklara sahipti.
Görüntüsü hiç de enfekte birine benzemiyordu. Zaten enfekte birinden bu derece yüksek ve rahatsız edici bir ses daha yükselemezdi
"Kimsin, ne istiyorsun!" diye bağırdım
O ise sadece açım diye bağırmaktan başka bir şey yapmıyordu , sakinleşmesini ve bahçeme atlamasını pencereden onla konuşabiliceğimi söyledim
O ufacık elleriyle tahta korumalı pencereme bir şey yapamayacağından emindim.
Bağırmaktan yoruldu ve bahçeme geçip penceremin önüne geldi, onu artık tahtaların arasından daha rahat bir şekilde görüyordum
Sarı dalgalı saçları rüzgarda savrulurken , Ailesini 4 ay önce kaybettiğini ve o günden bu yana kendine eve kapattığını dün gece artık son bir umutla yemek aramaya çıkarken evimde yanan ışığı gördüğünü söyledi.
Sabah ise erkenden elinde kalan son işe yarar eşyaları da toplayıp evimizi bulmak için yola koyulmuş.
Tüm bunları nefes nefese bir çırpıda anlattıktan sonra bana yalvarıyor , bunun son şansı olduğunu söylüyordu.
Geldiği onca yoldan sonra enfekte olma ihtimalı çok yüksekti , vicdan duygum gün geçtikçe azalmış sadece mantıklı kararlar vermeye çalışan bir robot haline gelmiştim.
Her şey oğlum içindi , zaten o da olmasa kendimi tüfekle vurur, bu taktan , soğuk ve umutsuz dünyaya sıcak bir uykuyla veda ederdim.
Karşımdaki sarışın kız yalvarmaya devam ediyor, eve alırsam istediğim her şeyi yapıcağımı söylüyor ve sürekli ağlıyordu,
Ben ise karşında durmuş, enfekte olup olmadığı alırsam ne gibi yararları ve zararları olabiliceğini düşünüyordum.
Kendimi o an bir hayvan gibi hissetmiştim , en son bu duyguyu o küçücük çocuğun ailesini hunharca katlettiğimfe bana olan o son bakışında hissettim.

Part 2 Sonu