Zor bela kalktım sabah olmuştu, üstümü giyip kahvaltıya çıktım o ara Hasan başçavuşa’a Yüceli sordum , Yücel halen daha şok’un etkisinde gözlerini açmadan birşeyler sayıklıyormuş, Taburu aramışlar helikopterin gelmesiyle hastaneye sevk edeceklerini söylediler. içim burkuldu Yücel gariban çocuktu, ortaokul terk, Çankırılı bir ailenin 4 çocuğundan en büyüğü idi, ailesi geçimini çiftçilik yaparak kazanıyordu. Gün görmemişliğin ezilmişliği vardı üstünde Çankırı’dan bile ilk çıkışı askere gelmediydi. O gün öğlen Helikopter geldi, Yüceli zütürdüler. Zaten topu topuna 22 kişilik bir karakol’da bir arkadaşımızın bu sebepten aramızdan gitmesi hepimize çok koymuştu, ruh gibi dolaşıyordur. Akif Komutan hepimizi Nöbet mevzisinin oraya çağırdı kısa ve öz bir konuşma yaptı “ Olağanüstü bir durum olmadığını, Yücel’in pgibolojik sorunları olabilirliğini hatta epilepsi hastası olup hastalık nöbeti geçirebileceği” nutkunu verip bizi rahatlatmaya çalışıyordu.