Beni görünce susup salakça gülmeye başladılar. Size bakmaya geldıgımı söyleyip biraz sohbet ettikten sonra geriye çıktım. O ara bir sigara içip hemen odaya geçecektım. Sigarayı yaktım kontenynırın etrafında doşalışıyordum. Bir baktım o evde yine ışık yanıyordu. Allahım dedim böyle birşey yok yine hayal görüyorum. Gözlerimi ovuşturdum zihnime hükmetmeye çalışıp öyle birşey olmadıgını kendime söylüyordum. Ama ışık gitmiyordu bildiğin ışık vardi. Artık ne olacaksa olsun Allahın her türlü şerden sana sığınırım dedim. Hüseyin inanci teslimiyetçi ruhu kendini sadece yaratıcıya emanet etmesi bana cesaret vermişti. Gittim ama eve girmeye zütüm yemiyordu camdan bakmaya karar verdim. Camdan içeriye bakınca yine bir kalabalık vardı. Ağlamayla gülmek arasında bir haldeydiler . Ortada benim alıp sonradan getirdiğim kumaş parçalarını sermişler üzerine o kanlı bebeği yatırıp birşeyler söylüyorlardı hızlı hızlı siyah giyinmiş kadınlar sürekli eğilip kalkıyorlardı. bir anda sustular dedim bunlar bana dönecek yine gitmeliyim sonunu beklememeliyim derken tam döndüm Timur hocayla karşı karşıya geldik. O an kaskatı kesilsem de rahatlamıştım. Cengiz yarım saattir nerdesin iki dakikalıgına seni yolladık kayboldun merak ettim çıktım dedi. Napıyosun burda ne var içerde deyip kendi de bakmaya çalıştı. Oğlum iki dakikadir seni izliyorum boş boş içeriyi izliyorsun ne gördün içerde dedi. hocam geçelim anlatayım dedim.. Geçtik odaya banada uzattı pet şişeyi, bende iki yudum aldım zehir gibi rakıydı. Başladım anlatmaya bu evde gördüklerimi yaşadıklarımı Eda'nın bayılınca benı mutfaga taşımasını falan. şaşırdı eda seni tek mi taşımış dedi... Evet dedim hocam güçlüdür öyle ufak olduguna bakmayın dedim... Cengiz neyse dedi sen yokken ben düşündüm sabah işleri halledelim eğriağaç köyüne gidelim bi konuşalım dedi.. Bakalım ne diyecekler...