Artık sabah 4 te degıl 5 te kalkıyorduk. o bir saatlik uyku o kadar güzeldi ki anlatamam. Yolda boş yere yorulmuyorduk. Köyle kazı yaptıgımız arazi arası yaklaşık 200 metre kadardı. Köyde kalmanın tek sıkıntısı akrep ve devasa örümcekler olarak görüyordum. Timur hoca herkesi toplayıp hergün uyarılar yapıyordu. Kesinlikle yalnız başınıza hava almak için dahi olsa köyden çıkmayın ve evlere girmeyin. Bir seferinde depo olarak kullandığımız boş evde gördüğüm örümcek abartısız avucumdan büyüktü. Hayatımda ilk defa böyle birşey görümüştüm. Yıllarca Batı Anadolu ve Orta Anadolu'da çeşitli kazılarda bulunmuştum ama ilk kez böylesine zorlu bir ortamdaydım. Hayatında ilk defa kazıya gelen öznur ve Bülent hergün ağlayarak güne başlıyorlardı. Gitmeleri an meselesiydi. Yaptıgımız kazılarda yaklaşık 2 metre derinlikten sonra yerleşim yerine denk geldik. Çıkan kabartmalar yazıtlar mükemmeldi. Bütün ekip mutluluktan bütün çekilen zorluğu unutmuştu. Yazıtların bir çoğu luwi ve arami dilindeydi. burdan yola çıkarak i.Ö 9-8 yy hitit arami kenti olduğu kanıtlanmıştı. Ancak aramilerin bu bölgedeki varlığına ilk kez rastlanılıyordu. O hafta gerçekten Bütün arkeoloji camiası bizi konuşmuştu. Ekipte herhangi bir dilbilimci yoktu. Almanya'dan gelen 2 hititolog hoca çivi yazısı uzmanlarıydı. timur hoca istanbul'dan ölü diller üzerinde uzmanlaşmış yahudi asıllı yakub hocayı mardine kısa süreliğine de olsa getirtmek istiyordu...