ben iki çeşit yaşıyorum.

1. yğksek hızlı kalp çarpıntısı. öyle ki göğsünü, kollarını ve bacaklarını hissetmiyorsun. hareket edemiyorsun. aşırı terliyorsun. kalbin o kadar hızlı çarpıyor ki göğüs kafesini parçalayacakmış gibi oluyor. bu ataklarda genelde ölecem sanıp şahadet getiriyorum.

2. bu en pisi. nefes alıyorsun, oksijen gelmiyor. sanki uzay boşluğunda, havasız bir ortamdaymışsın gibi. sanki dünyada oksijen bitmiş gibi. başın dönüyor, yavaş yavaş bilincin kayboılmaya başlıyor. diğerinde dehşet ve korku ağırlıklı bir duygu ama bunda resmen boğulma hissi. bu bence daha pis.

çok şükür üç yıldır şiddetli bir atak geçirmedim ama ilaçlara bağımlıyım.