Panpa biliyorum çok zor bi durum ama bu tür yıkımları kitap okuyarak çok hızlı aşarsın, verebileceğim en büyük tavsiye bu. Alper Canıgüz bi kitabında şöyle anlatıyordu,

babam öldüğünde dokuz yaşındaydım. onu toprağa verdiğimiz günün akşamı beni çingeneler kaçırdı fezai abi. büyük ihtimalle bir rüyaydı bu. annem çingenelerin çocuk kaçırdığı falan gibi saçmalıklarla çok korkuturdu beni. zaten çingenelerin bana sen falancanın oğlusun, değil mi?' diye sorup beni bir at arabasının arkasına atmaları dışında bir şey hatırlamıyorum bu olaya dair. yine de bunun gerçekten bütün bütüne kopuk bir anı olduğunu söyleyemem. çünkü sonradan düşününce anladım ki çingeneler o gece bir çocuk değilse de bir çocukluğu kaçırmışlardı: benim çocukluğumu.

Eğer istersen elimden geldiği kadar kitap konusunda yardımcı olmaya çalışırım. iyi ki varsın..