pampalar size bi hikaye anlatasım var

Bu dram yüklü aşk hikayesini okuduğum yılı tam hatırlayamıyorum ama sanırım üzerinden min sekiz yıl geçti. Beni de es geçmedi ve parçaladı yüreğimi, aşkın en ‘saf’ hali ile yüzleşmek, sizlerden farklı olarak ben birde hikayenin yazarına aşıktım çünkü. O bahsi geçen, yıllar sonra yapılan mezunlar toplantısına gitmeden birkaç gün öncesinde seviştiği ve umursamadığı kadınlardan biri sadece. isimsiz, önemsiz, değersiz, adını bile anımsamadığı. ilk okuduğumda ‘aşkı’ bildiği için saygı duyduğum, içselleştirdiğim, beni anlayabileceğine inancımın daha çok arttığı ruhtu.
Çünkü o nasıl aşkının karşısında lal oluyorsa, elini ayağını nereye koyacağını bilemiyorsa ben de onun karşısında öyleydim. Tabi ki görmedi, anlamadı çünkü odağı bambaşkaydı. Ankara, istanbul ve sayılarını bilmediğim bir sürü kadını kabul etmek, bir kısmıyla aynı masaya sığabilmek, hiç kolay değildi elbet. Ama ele avuca sığmaz bir adamı ya öyle kabul edersiniz ya da sırtınızı dönüp hiç bir zaman gittiğinizin farkında olmayacağınızı bile bile hayata tutunmaya çalışırsınız. Ben önceleri böyle kabul ettim, sonra öyle canım yandıki uzak durdum (kahramanımız ist geldiğinde, duydum, gördüm) sonra ondan öğrendiğim gibi saçma ilişkiler yaşayayım diye debelendim. Yapamadım, kendimden uzaklaştım, aradım sordum ara sıra, farkında olmadığı için ‘aa nerelerdeydin’ diye sormazdı çoğu zaman.
Birine aşık olmak çok güzedir, ben de ilk aşkımı unutmadım hiç. Ama bu yazara aşık olduğumda hiç aklıma gelmedi ilk aşkım. Hayatına her giren kadında aşık olmak istedi hep belki de. Ya da öyle inandım, inandırdı kendini ve ben gibileri, inandık hep birlikte.
Kısaca tatlı adamdır, aşkı bilir ama sadece kendi yaşıyor sanması büyük handikap. O kendi derdine düşmüş ve bu kadar çekmişken, neler yaşandı o dokunduğu ruhlar, umursamadı ve umursamıyor. Travmalarının dokunduğunda nasıl perişan ettiğini, nasıl acıttığını, nasıl nefessiz bıraktığını bilmiyor, görmüyor, önemsemiyor. Dün yeniden yaşı değişti, aklıma geldi açtım baktım bu hikaye hala burda. O yıllarda üzüldüğüm adam beni kendine benzetmiş, acılarını aktarmış her öpüşünde.
Bu hikayeler güzel ama o satır aralarında yaşananlar gerçek hayatlar ve gerçek acılar, hikayenin çıkış noktası gibi. Var olmadığınız hiç bir tene dokunmayın, sizi iyileştirmediği gibi bizi kanser ediyor.