Hırsız güçlülerimi kanımda hissediyordum artık. iyilik bidaha asla yormayacaktı beni. Sokak sanatçısının yanından geçtim (1 kuruş atmadan) ve yol boyunca somurttum daha ermemiş olanlara. Özel güçlerimden birini kullanma vakti gelmişti. Telepati gücüm ile civardaki hırsızları taradım. Bir şey hissetmedim çünkü hiç hırsız yoktu.

Az sonra bir melek geldi yanıma. Ben ne değilsem ; o, oydu. "Gülbahçe apartmanı nerde?" diye sordu." Bilmiyorum " dedim ilk defa bilgi açlığı çekerek. Ayrıldı yanımdan ve cüzdanım hala yerindeydi. iyiliğin kokusunu ilk defa tadmıştım.

Çaldığım gözlüğü taksam, tanınmamaya çalıştığım anlaşılır ve kuşku uyandırırdı. Takmadım ve kızı takip etmeye başladım. Apartmanın yerini merak ediyordum.