bu kız benim

ÖNSÖZ:Yıl 2014, mevsimlerden yaz, okulların tatile şapka çıkarttığı dönemin başlangıcıydı annem bizi terk etmişti, tekrar döndü ve yeni bir ev tuttu. Tuttuğu evin yerleri ahşaptı, çok hoş bir ev değildi mobilya alacak paramız da yoktu. Eve ısınmaya çalışıyordum camdan bakıp etrafı kolaçan edercesine seziyordum tam o saniye de bir kız gördüm siyah pantolon, mor sweatshirt, siyah saçlı esmer bir kız ve o an elimi göğüsüme getirerek \"bu kız benim.\" Dedim. 1-2 hafta sonra çıkıyorduk.

Yıl 2019-20, mevsimlerden yaz rutin bir iş günüydü kavurucu sıcak uzanabildiği bütün plastikleri eritmeye kararlıydı. Hayat olağanca normal gidiyor kavurucu yaz sıcağından limonata aracılığı ile bir nebze serinliyorduk.

Dükkânmızın kapısı epey geniş bunu değerlendirme amaçlı stantlar satın aldık ve bunları kılıf ile doldurduk, bu kılıfların sorumluluğu ben de idi, azalması, çoğalması,
Müşteri ile ilgilenme, yanıp renklerinin gitmesini önlemek.

Saat 15:27 civarı kılıflar ile ilgileniyordum tam karşımız da \"X\" isimli bir cafe var.
Oraya bir an dikkat kesildim ve bir elin küllüğü nazikçe kaldırıp yeşil bir bez ile temizlik yaptığını gördüm. Elin sahibini görünce anlık bir şok geçirdim, siyahtan sarıya uzun meltem nidası taşıyan saçları
Beni benden aldı ve o an tekrar o söz aklıma geldi \"Bu kız benim.\"

Kız içeriye geçti ben de koltuğuma döndüm.
Kendimle konuşuyordum \"eh tamam Atlas bu kız senin de nasıl?\" Ben bu şekilde düşünürken her dükkanın sürekli müşterileri olur, adeta bir lutüf şeklinde eser abi geldi.