17 yaş, benim için çok şey anlatıyor. ilk ciks, ilk kavga, gerçeklikler. Her zamanki gibi o sabah uyanıp kahvaltı bile etmeden okulun yolunu tutmuştum. insanları pek sevmezdim, okulda olabildiğince yalnız kalmaya çalışırdım. Kantine gider, yemeğimi alır sonra bahçeye çıkıp parmaklıklardan dışarıya bakardım. Lisem çöptü, insanları da çöptü tabii. 1 tane bile samimi veya öylesine bir arkadaşım yoktu. 3 yıl içinde nasıl istemesem bile arkadaş edinemedim, insanlar neden benimle konuşmaya çalışmadı, anlayamamıştım.

isteğe bağlı devam ederim, kurgudur.