dünyanın en kötü insanı da olsa herkes kendi çocuğunu sever. o kadar sene beslemiş, okutmuş. bir nevi ebeveynlik görevidir ama onu yapmayanlar da var. çocuk da ailesinin değerlerine uygun yaşamalı. o adam o çocuğun karnını doyurabilmek için belki 15 saat mesai yapıyordu. karşılığında çocuğundan beklediği şey işten eve gelince onu evde bulması. erkeklerle gezip tozmayıp okulunu okuması, yaşı geldiğinde de efendi biriyle evlenmesi. türk ailelerinde çoğu ebeveyn böyledir. yaptığı şey elbetteki yanlış ama empati kurarsak. o insanın o 8 saat 11 saat belki daha fazla mesaide yorgunluğa katlanmasını sağlayan motivasyon çocuğunu namusuyla yetiştirmek, bir gün onun da yuva kuracağı, torun vereceği günleri düşlemek olmadığını bilemeyiz. eğer böyle ise bütün hayatını bir hiç uğruna yaşamış oluyor. başta demiştim ya her insan çocuğunu sever. hem de çok sever. buna rağmen o çocuğu öldürecek kadar bu insanı yoldan çıkaran durumu kimse yaşamadan bilemez. adam muhtemelen pişman olmuştur ama kız; ırakta, afrikada, pakistanda ölen bebekler kadar da masum değil. bazı şeyleri ayırt edebilecek yaştaymış. ailesinin, toplumunun değerlerine ters düşmüş. misal kendi açımdan bakıyorum, erkek arkadaşı var diye kızımı öldürmezdim, dövmezdim hatta kızmazdım bile. yine de adamı anlıyorum. kimse anne babasını cezalandırmak için onların değerlerine karşı gelmesin. her anne baba çocuğuna en mükemmel hayatı yaşatmak ister.