Ruhumun dolaştığı tüm ormanlar yandı, ben fevkaledenin fevkindeki küllere bulandım.

Mutsuz olmak istemiyorum artık.
Tek beklentim bu.
Yüküm gereksizce ağır.
Sanırım ne kadar inkar etsem de bir kaç pgibolojik sorunum var. Belki de sadece böyleyimdir.

Avunmaktan sıkıldım.
Ne yapacağımı bilmiyorum.
Ne yapacağımı bildiğimde kendimde o gücü bulamıyorum.
içimi boşaltmak istiyorum ama nasıl?
Gırtlağıma kadar doluyum, ağzımı açsam her şey dökülecekmiş gibi geliyor fakat ne zaman bunu başarsam tek kelime edemeden boğulduğumu farkediyorum.

Hiçbir şeyim kalmadı, hiçbir kimsem.
Hatta kendimin kaldığından bile şüpheliyim bir süredir, odamın kapısı açılmıyor günlerdir. Belki de sadece karanlıkta yaşayan bir hayaletimdir.