Eğitimsiz insanlar, hanzolar. Hepsi çevre köylerden geliyor. Sıraya girmek nedir bilmiyorlar. Çatal ve bıçak kullanmıyorlar. Kaba sabalar; yüksek sesle konuşup gürültülü biçimde yutuyorlar lokmalarını. Üzerleri kir ve pasla kaplı. Omuzlarına düşen hiçbir toz tanesini kovmuyorlar. Yanımdaki adam, söz gelimi, saçlarının diplerine dek toz içinde; birkaç parmağında kurumuş tak bulaşığı var. Aynı parmaklar yemeğin içine dalıp dalıp çıkıyor, yağlanıyor. Sadece elleriyle, her şeyi halledebiliyorlar. Bu iğrenç yaratıklar iştahımı mağaranın ağzına düşen taşlar gibi kapatıyor. Zaten dalga dalga yaydıkları koku bile kalkıp gitmek için yeterlidir: ter, sidik, tezek ve ayırt edemediğim onlarca tiksindirici kokunun tümünün kendine özgü kokusu.