25 Ocak 2020 / 03.17

Dertleştigim birisine yazdığım mesajın bir kısmını bırakıyorum kendime.

"Ya bizim problemimiz o degil aminakoyim. Bizim problememiz onu merak etmek, kiminle yaşıyor lan o hayallerimizi. Kimi hasta yataginda bekliyor, kapida dört gozle kimi bekliyor oglum. Lan beni arayıp canim üşütme demesi, ya onunla aramda ki o özel şeyler. Zıtlıklar gıcıklıklar , bağlar yani kardeş. Dolmaz. Bunun yerini başka bir insan dolduramaz. Anladin mi. Ha bizim problemimiz o kişinin yerinde olmak anladin mi. Bir baskasi da olsa hayatimizda, mankende olsa zenginde olsa kariyerli de olsa her ne olursa olsun. Olmuyor kardeş, olmuyor. Gönül onu istiyor. Ne senden öncesi ne senden sonrası diyor ya sezen abla. O şekil. Şarkılar, yabanci plakali arabalar, sigaralar, almanca, almanlar cikolatalar, mercedesler audiler wwler lan her aminakoydugumun şeyi onu anlatir. En zoru da onun ismini kardeşinin taşıması, ağzından düşmemesi. Çok zor. Mahallendeki eczanicinin tabelasina saldırdın mi sen hiç , gecenin 3 unde bakip bakip durdun mu o tabelaya. Adi yazarsa öyle bakarsın işte."