Evden kaçmaya başladım koşuyordum bu kez hava soğudu kar yağmaya başladı hava çok soğuktu ve üzerimde kalın bir şeyler yoktu sesler fısıldanıyordu kulağıma "ne kadar kaçabilirsin lighter young, ne kadar uzaklaşabilirsin" diye gözlerim doldu kulaklarımı kapatıyordum ama sesler kafamın içindeydi "yalancının mumu yatsıya kadar yanar" "neden yaptın neden bunları yaptın" "sen iyi değilsin, kendini kandırmaktan vazgeç hayal dünyanı kes artık" hayır istemiyordum bırakın peşimi diye bağırdım yere düştüm beyaz bir kia Rio kayarak duvara çarptı çığlık attım koşmak istemiyordum ama belki bu kez farklı olacaktı koştum ve arabanın kapısını açtım içi boştu ağlamaya başladım tekrar polisler geldi yalvarırım bırakın beni dedim ama dinlemiyordular evin oradaki yine çıktı karşıma... Y, senden nefret ediyorum git artık seni görmek istemiyorum dedim G arkamdaydı yalvaran gözlerle baktım ama o bana kaşlarını çatarak Y'nin yanına gitti koluna girdi onu öptü gözlerimi kaçırdım hayır diye ağladım polisler beni arabaya zütürüyordu bırakın beni gitmek istemiyorum, o gemiye dönmeyeceğim diye ağladım ama kimse çığlıklarımı duymuyordu herkes kaskatıydı babam oradan bağırdı "serseriliği bırak artık lighter young!" annem baktı "hiç mi akıllanmazsın sen!" diye bağırıyorlardı dedem bana el salladı ve kayboldu umutun kollarında kızı vardı, hareketsizdi deniz, umut başını denize yaslamış ağlıyordu ben de ağlıyordum ama dinlemediler o sırada 4. Kaptan karşıma çıktı neredeydi bu zamana kadar ki, polisler de durdu o an bana doğru baktı 4. "hepsinin sebebi sensin ve şimdi ağlıyor musun?" diyordu. Arkadaşlarım bana nefretle bakıyordu. Sesim titredi "ben böyle olsun istemedim" diyebildim. "sadece olmasını dilediğim şeyler vardı" dedim ama kimse umursamadı. Polisler beni arabaya soktu arabada giderken kız grubunu gördüm bana nefretle baktılar kafamın içinde onları da duydum "yaşattıklarını yaşayacaksın lighter young" "bir gün daha beterini yaşayacaksın" diyorlardı, ben kimsenin kalbini kırmak istememiştim bunlar neden oluyordu anlamadım gemiye kadar yaka paça zütürüldüm gemi ekibi şimdi aklımda beliriyordu, gerçek değillerdi onlar televizyondaki, internetteki ünlülerdi. Oyuncular, şarkıcılar, sporculardı ağlayarak köprüüstüne çıktım kılavuz Kaptan geldi gemiyi kaldırdı yere çöktüm ağlamam bitmişti artık bilinmeze olan yolculuğum yine başlamıştı. 2.kaptan Matt Bellamy'ye vardiyayı bıraktım ve aşağı indim. Kamaramdaydım uyumak istedim rüya olduğunu düşündüm kendime vurdum ama uyanamadım aklımdaki o sesler gitmiyordu, susmuyordu bir kez daha gözüm karardı ve telefon çalınca uyandım telefonu açtım arayan 4. Kaptan Fernando Alonsoydu, artık her şeyin farkındaydım beni köprüüstüne çağırdı bir kez daha