ameliyat için bekliyor.
belkide bu onu son görüşümdü...

o kadar çaresiz o kadar eli kolu bağlıyımki nefesim daralıyo nefes almakta zorlanıyorum.
derin derin içime çekip şu pis havayı, sıkışan kalbimi rahatlatmaya çalışıyorum gecenin şu vaktinde.

ve yalvarıyorum... eğer ki bir tanrı varsa onu bana bağışlasın...
yoksa ben bu acıyı kaldıramam.

hani derler ya allah kimseye kaldıramayacağı yükü vermez diye.. eğer ki bi allah varsa o zaten benim bu yükün altında ezileceğimi benden çok daha iyi biliyodur.

hani herkes sorar ya ateistsin yaşama sebebin ne diye.. işte benim yaşama sebebim şu an ölüm kalım mücadelesi veriyo ve ben gizli gizli ağlamaktan başka bişey yapamıyorum elim kolum bağlı...

artık gözlerim kurudu ağlamaktan nefes alamıyorum ilaç içmekten mahvoldum uykusuzum kaç paket sigara bitti bilmiyorum ciğerlerim acıyo yutkunamıyorum.

elimden saatlerdir düşmeyen sigara ve gizli gizli bi köşede ağlayan ben... kimse yok yanımda ne bi yakınım ne bi dostum ne bi arkadaşım...

küçük çocuk gibi ağlıyorum çaresizlikten anasını gibeyim böyle dünyanın bu nedir be kardeşim bu nasıl bir acıdır.

ya o yaşayacak ya da birlikte göçüp gitçez şu anasını gibtiğimin dünyasından...
ben bu yükü kaldıramam ben bu kadar acıyla ömrümün sonuna kadar dayanamam.. o kadar taş kalpli umursamaz olamam.

yanımda kimse yok, bana destek çıkan kimse yok, çaresizim, tek başımayım, elim kolum bağlı, umutlarımı tüketmemekten başka yapabileceğim hiçbişey yok ve bu durum beni mahvediyo dayanamıyorum...

eğer ki bi daha beni burda görmezseniz bilin ki kahve gözlü meleğim bu dünyadan göçüp gitti ve ben onu yalnız bırakmadım...

kendinize iyi bakın...
yaşamak güzel demek isterdim ama...