Amcayla inanılmaz bir bağ kurmuştuk. Konuşmasından baya keyif alıyordum. Ama ister istemez konuyu sorunlarımıza getirmem lazımdı.

Teyzem beni dürttü, kulağıma fısıldadı. Aegon, konuya girsene oğlum, amcanın konu bitmeyecek galiba dedi.

Ben de " amca aslında biz şey için gelmiştik " diyecek oldum. Tevfik amca, " yav tamam dur şimdi, boşver onları hallederiz, mesele değil " dedi.

Konunun kapanmayacağını anladığım için çaresizlikle en azından konuyu değiştirmeye karar verdim.

" Amca, sen bu türbeyi bildiğine göre hızır falan işlerine ne diyorsun " dedim. Amcanın gözleri gülümsedi.

Hızır insanlarla görüşür dedi. Onun bazı özelliklerini anlatmaya başladı. O anlattıkça ben donuyordum.

Dediğine göre, Allah kullarına rahmetinden dünyayı asla boş bırakmazmış. Her zaman tayyi mekan, yani anında yer değiştirebilen kullarıyla dünyada istediği tasarrufu yaparmış.

Telefonda anlamadığım şivesi artık bayağı bayağı anlaşılır olmuştu. Ya da diline alışmıştım amcanın.

Artık sorunumu anlatmayı iyice unutup hızır muhabbetine daldım.

Hızırın yardımcıları varmış. Allahın istediği yöneticiyi devirmek, istediği savaşın çıkmasına engel olmak, istediğine karışmamak, verilen görevleri yapmak bunların işiymiş.

Peki ortadoğu neden bu kadar karışık diye sorack oldum.

Tevfik amca heyecanla, " hah işte" dedi. Hızırın yanına ilk katılınca herkes bir şeyler yapıp uçup kaçıp dünyayı düzeltmek, müslümanları kurtarmak ister dedi. " Ama zamanla anlar ki, bu şekilde müslümanlık için daha gerekli. Herkes hayatı ve zorluğuna göre sınav olacak"

"Eğer sınav değil kolaylık olsa, anında rehavete kapılırlar. Bir düşman olması onlara maddi olarak biraz zarar verse de manevi olarak çoğunu diri tutuyor. "