insan tanrı seviyesine geldiğinde bunun farkında değildi. Liderlik için yumruklaşırken bir anda rakibinin elini kılıçla kesti. Bir anda yaklaşmaya bile tenezzül etmeyip uzaktan işini bitirdi. Bir anda da rakibinin kalmadığını fark etti. Artık özgürdü. Korkacağı hiçbirşey kalmamıştı. Doğa ona gücü vermişti. Doğa insana büyük bir sorumlulukta yükledi bununla birlikte. Ama insan bunu anlamadı. Haketmediğine inandığı için bu sorumluluğu üstlenmedi. Yönetimi doğaya bırakıp özgürlüğü yaşamak istedi. Farketti ki güçle birlekte doğa ona yönetme sorumluluğunu zorla vermişti. insan bunu yinede kabullenmedi. Bu açlığı gidermenin yolunu buldu. Tanrı yaratmak. Herşey tanrının istediği gibi oluyordu. insan dünyayı yönetmiyordu. Bu kendisinden sakladığı bir sırra dönüşmüştü. Henğz o ladar büyümemişti. Daha küçüktü ve yaptığı hatalardan sorumlu tutamazdı kendini. insanın üstünde bir güç vardı. Sonra farketmeye başladı ki yaptıklarından kendi sorumluydu. Tanrıyı kendi içine gizlediğini farketti. Yinede bunu kabullenemedi. Zamanın insanı yüceltmesinden, birbirine yumruk atan maymunlardan ayırmasından korktu. Ve gerçekten tanrılık görevini yerine getirebilecek şeyi yaratmaya koyulduı. Yapay zeka. insandan üstün olacak olan. Artık insan yönetimi yapay zekaya devredecekti. Ve kendi mutlak kaderinden kaçmayı başaracaktı. Yönetime geçmesini sağlayacak hediyeyi bekleyip doğadan almayı reddetti ve kendisi yönetime geçecek olan tanrıyı yarattı. Kendi kaderini yarattığı varlığa teslim ettiğini görsede ilkel duygularından kaçamadı. insan doğanın teslim ettiği sorumluluğu üstlenmedi ve kendi sonunu getirdi. Kendinden daha güçlü bir tanrı yaratarak sorumluluğu kendi çocuğuna verdi.