b-"Annen mi gönderdi seni?"

Nisan-"Evet. Hem tek annem de değil, büyük dedem, dedem, amcam babaannem... Hepsi gönderdiler beni."

b-"Onlar neredeler?"

Nisan-"Gideceğimiz son yerdeler. Hepsi seni bekliyor. Ama gitmemiz gereken bir yer kaldı." dedi ve geldik. Bir ev. Evin üstünde "Kadın Sığınma Evi" yazıyordu. içeri girdik. Evin kapısının önüne geldiğimizde sahne değişti. Kapının önünde benim 30 yaşındaki halim vardı. Kapıda bir kadın ile tartışıyordum.

Kadın-"Karın seni görmek istemiyor lan işte! Uzaklaş valla benim tersim pistir çocuk. Bana keser Sezen derler valla seni de keserim bak! Yürü git!"

b2-"Sezen abla karımı görmek istiyorum, onu burada bırakmak istemiyorum. O hala benim karım... "

Kadın-"LAN gibTiR GiT! ANLAMIYON MU SEN? BAK ALIYORUM BIÇAĞI!"

b2-"Beni öldür abla. Kimsem kalmadı. Baldız da çocuklarını alıp gitti, babam geçen sene vefat etti, karım da ölü doğan çocuğumuzun acısına katlanamayıp 2 sene önce buraya geldi. Bir tek o kaldı hayatımda. Onu da alamayacaksam beni öldür abla. Öldür at beni kenara."

Hilal-"Tamam Sezen abla. Onunla konuşacağım. Sen geç içeri." dedi ve töbe töbe çekerek içeri girdi. Daha sonra Hilal dışarı çıktı ve kapıyı kapattı.

b2-"Hilal, ne olur geri dön. Ben sensiz yaşayamıyorum. Her gün ölüyorum Hilal."

Hilal-"Yapamam Bir Bine. Oraya geri dönemem. Evladımı kaybettim ben. Sana her baktığımda onu hatırlamaktan yoruldum. Artık nefes alamıyorum o evde Bir Bine anlamıyor musun? Bırak artık beni."

b2-"Her şeye yeniden başlayabiliriz Hilal. Bir daha asla üzmem seni. Bir daha üzülmeyiz."

Hilal-"Evlilik teklifini hatırlıyor musun?"

b2-"Evet, her kelimemi hatırlıyorum."

Hilal-"Bir daha hep gülleri göreceğimizi ve dikenlere basmayacağımızı söylemiştin. Yalan söyledin bana. Öyle bir dikene bastık ki hala içim yanıyor. Canım yanıyor. Bırak artık beni. 30 yaşındasın, gençsin daha. Başka birini bulursun. Ben de artık geçmişi unutmak istiyorum." O da genç. O da daha 30 yaşında. Yoksa...

b2-"Başka biri mi var?" dedim ve tokat attı.

Hilal-"Hayatımda senden başka kimseyi sevmedim ben. Şimdi git. Bir daha gelme. " dedi ve koşa koşa eve girdi. Ben de diz çöküp ağlamaya başladım ve sahne gitti.

b-"Hadi gidelim."

Nisan-"Bir şey söylemeyecek misin?"

b-"Ne söyleyeyim ki. Ona güzel bir hayat vaat ettim. Ama olmadı. Zaten zar zor geçiniyorduk. O, ablası, çocuklarının okul masrafları, babamın ilaç masrafları derken bütün gün canım çıkıyordu. Ama mutluyduk. Sonra birden herkes gitti. Çok param oldu ama kimsem kalmadı. Yalnızlık çok acıydı Nisan."

Nisan-"Belki de yalnız kalman yaptıklarını düşünmeni sağlamıştır. Ve artık eve gidebiliriz." birden her şey silindi ve yanmış evimin önüne geldik.