Bayağıdır yürüyoruz. Sabah oldu. Şehre geldik. Şehirde yürümeye başladık. Kimse bizi görmüyor. Birkaçına dokunmaya çalıştım ama işe yaramıyor. insan öldüğüne inanamıyor.

Kız-"Aaaa. Bebeğe bak." Hamile kadının birinin göbeğine başını sokmuş. Onu geri çektim.

b-"Ne yapıyorsun sen? Ayıp denen bir şey var. Hamile kadına öyle... Töbe töbe."

Kız-"Ama içinde çocuk var. Küçücük bir şey. Nasıl üzerilerinde taşıyorlar acaba? Belleri ağrımıyor mu?"

b-"Kadın olmadığım için bilemeyece... " derken beni bir hastaneye sürüklemeye başladı.

b-"Burada ne yapacağız?"

Kız-"Gel işte. Doktorculuk oynayacağız."

b-"Şimdi mi? Saçmalama."

Kız-"Hadi yaaa! Canım istedi." Hay arkadaş. Kız beni kanser etti ya.

b-"Tamam tamam baş belası." dedim. Beni çekti. Bir ameliyathanenin önüne geldik. içeri girilmez yazıyor.

Kız-"Şimdi sen burada bekleyeceksin, ben de içeriden geleceğim. Güya senin hastan varmış gibi sana haber vereceğim."

b-"Ben hasta olmayacak mıyım?"

Kız-"Tabii ki hayır. Senin hasta olmanı istemiyorum. Daha yeni iyileştin hem." dedi ve içeri girdi. Kapı kapalı ben de gelmesini bekliyorum. Birden sahne değişti ve ben ayakta bir sağa bir sola yürüyorum. 27 yaşındaki halim bu. O ameliyathaneden kimi bekliyordum ki ben? Babam mı? Hayır hayır. Babamın ölümüne daha var. Kimi bekliyorum lan ben? içeriden kız çıktı.

b-"Ben kimi bekliyorum? Ne oldu?" Kız sesini kalınlaştırdı ve:

Kız-"Bir Bine bey, gözünüz aydın. Baba oldunuz." Baba mı oldum? BU DOĞUM ANI MI LAN? LANN!

b-"SEN CiDDi MiSiN... " birden boğazım düğümlendi. Sevincim kursağımda kaldı. Hatırlıyorum. Gerçek doktor çıktı. Genç ben de hemen yanına koştu.

Doktor-"Bir Bine Bey, maalesef kızınızı kaybettik. Başınız sağolsun." Genç ben yere yıkılıyorum. Ağlıyorum. Ben de ağlamaya başladım. Kızımı kaybettim.

Kız-"Benim de hikayem böyleydi."

b-"Hikayen mi? Senin mi?" Anlamıyorum. Hayır. Anlamak istemiyorum.

Kız-"Evet. Geldim, ve gittim. Bu kadar." Ellerim titremeye başladı. Sesim de:

b-"O kadar yol yürüdük seninle. O kadar anılar gezdik... "

Kız-"Daha fazla konuşmana gerek yok. Baba." Bu kelimeyi duyunca vücudum istemsizce hareket etti. Ayağa kalktım, koştum ve sarıldım.