Parkın başına geri geldik. Park zaten yuvarlaktı ve bizi yine başa getirdi. Kız orman tarafına doğru baktı.

Kız-"Biraz da ormanda dolaşalım. Hem belki birkaç hayvanla karşılaşırız."

b-"Orada karşılaşacağımız hayvanlar köpek kedi değiller. Orada kurt, çakal olur."

Kız-"Olsun, gidelim. Hem zaten orada da yolumuz var değil mi?"

b-"Tamam, gidelim de ne kadar hızlı biterse o kadar iyi."

Kız-"Neden hemen bitmesini istiyorsun? Benimle gezmek eğlenceli değil mi ki?"

b-"Seninle gezmek eğlenceli de anılarımla yüzleşmekte çok zorlanıyorum."

Kız-"Bunu yüzleşmek olarak görme. Sadece seninle birlikte dolaşıyoruz."

b-"Anılarımda."

Kız-"Hayır. Parkta dolaştık, şimdi de ormanda dolaşıyoruz."

b-"Tamam tamam. Ama bu ormanın sonu şehre kadar gidiyor. O kadar yolu yürüyerek gidemeyiz."

Kız-"Biz sadece yürüyoruz. Yol bizi nereye kadar zütürürse oraya kadar gideceğiz." dedi ve beni ormana doğru çekiştirmeye başladı. Ben de mecbur yanında gittim.