Ortaokula başladığım zamanlardan. Orada oturuyor ve Hilal ile konuşuyorum. Ona çıkma teklif edeceğim gün mü bu? Sonunu hatırlıyorum. Ve izledim de. Bana tokat attı ve ağlayarak uzaklaştı. Kız bunu görünce bana döndü ve:

Kız-"Daha yeni orada ne oldu?"

b-"Buradan duymadım ne olduğunu."

Kız-"Yaa senin anın işte. Anlatsana."

b-"Hatırlamıyorum ki."

Kız-"Yalancı. Ne zaman yalan söylesen iki kere hızlı hızlı göz kırpıyorsun."

b-"Madem beni bu kadar iyi tanıyorsun o zaman kendin bulsana nedenini."

Kız-"Yaaaa! Anlat işte... " Yarım saat kadar anlat diye başımın etini yedi.

b-"Tamam lan tamam yeter ki sus. Anlatacağım. Orada kıza çıkma teklif ettim ve o da beni reddetti. Ben de ona kardeşim olsaydım kabul edeceğini söyledi ve bana tokat attı. Bir daha da beni görmek istemediğini söyleyerek uzaklaştı. Şimdi tatmin oldun mu?"

Kız-"Imm... Henüz değil. Yanına biri daha geldi. Ona da mı çıkma teklif edeceksin?"

b-"Ben oradan bakınca abaza gibi mi duruyorum? O ablası. Hilal ağlayarak koşunca muhtemelen ablasına rastladı. Sonra da olan biteni direk anlatmıştır." Ablası benim çocukluğumun yanına oturdu. Ben ise hiçbir ses çıkarmadım. benimle düzgünce konuştu ve sonra kalkıp gitti.

Kız-"Orada ne konuştunuz?"

b-"Sen kardan kelebek falan yapsana? Anan baban öğretmedi mi sana her işe karışılmaması gerektiğini?"

Kız-"Hayır, öğretmedi. Şimdi anlatır mısın?" dedi ve gülümsedi. Anasını babasını da hiçe sayıyor diyeceğim de anası babası olduğundan bile şüpheliyim. Melek falan bile çıkabilir. Belki de azrail.

b-"Tamam tamam. Orada ablası bana geliyor ve düzgünce yaptığımın yanlış olduğunu anlatıyor."

Kız-"Başka?" Dişlerimi sıktım.

b-"Kardeşimin ölümünden dolayı ne konuştuğumu bilmediğimi ve ben toparlanınca onunla barıştıracağını söyledi."

Kız-"Çok iyi bir ablası varmış."

b-"Evet, çok iyi bir ablası vardı."

Kız-"Ama... "

b-"Ama seneye evlenecek ve şehre taşınacak. Ve kocası ona yapmadığını bırakmayacak. En sonunda iki çocuğuyla babasının evine kaçacak ve babası da borç batağında olduğundan çocuklara bakamayacak. Neyse ki bizim kasabanın bu zamanlarında yardımseverdi. Bütün kasaba seferber olup borçlarını kapatmışlardı. Ve... " Sonrasını hatırlamıyorum. Nedensiz bir şekilde ablasının benim için önemli olduğunu hatırlıyorum.

Kız-"Peki sonra ne oldu?" Buna bir şeyler söylemezsem bana anlat diye diretmeye devam edecek. Gözlerinden belli. Hatırlamıyorum kelimesini kabul etmeyecek.

b-"Kasabamız biraz büyüdü, şehir bize yakınlaştı ve yeni insanlar geldi. Kimse birbirine güvenmemeye başladı. Ve eski arkadaşlarımın hepsi ya şehre yerleşti ya da vefat ettiler. Koskoca mahallede tek ben kalmıştım... " Neden ona bunları anlatıyorum ki?

Kız-"Devam etsene."

b-"Devdıbını zaten yolda görürsün. Hadi gidelim." dedim ve ayağa kalktım. Kız da elimden tuttu ve ayağa kalktı. Beraber tümsekten aşağı indik ve yürümeye devam ettik.