b-"Burada gördüğüm her şey gerçek mi?"

Kız-"Imm... Senin yaşadığın şeyler. Yani evet, hepsi gerçek."

b-"Ben o gün gülümsememişimdir."

Kız-"Kendini istediğin gibi avutabilirsin ama yaşanan her şey gerçek. Neyse çok yürüdük. Şu ağacın altına oturalım mı?" Bayağı bir tümsekte bir ağaç var. Onu işaret etti.

b-"Burada oturup ne yapacağız?"

Kız-"Biraz çevreyi izleriz, biraz da dinleniriz."

b-"Orada her yer çamurdur şimdi."

Kız-"Hadiii!" dedi ve yine beni çekiştirmeye başladı. Onunla beraber o tümseğe çıktık. Daha sonra birden havanın soğuduğunu hissettim. Kar yağıyor.

Kız-"KAR YAĞIYOR!" dedi ve hayran hayran izlemeye başladı. Bazılarını da yakalamaya çalışıyor. Böylece çamur buz tuttu ve ağacın altına oturabildim. Tümsekteki ağaçtan neredeyse bütün park görünüyor. Hatta bizim ev bile gözüküyor. Sağlam hali, duvarlarının boyası sağlam duruyor. Geçmişe gitmenin bana kötü geldiğini söyleyemem. Ama şu kışı koklamak, soğuğun içime işlemesini hissetmek güzel. Artık mevsimler bile eskisi gibi değil. Kız hala heyecanlı heyecanlı karları toplamaya çalışıyor. Ben de aşağıda karşıdaki bankta kendimi gördüm.