Hepinize merhabalar. Hikayeye başlamadan önce ufak bir duyurum var. Neden hikaye gelmiyor, neden şimdi kısa bir hikaye geliyor, 7 ay geçti hikaye yok diyenler için kısa bir açıklama. Çünkü... Çalışıyorum. Evet. iş güç derken hikaye yazmaya vakit kalmıyor. Diğer hikayeyi tamamlamadan da paylaşmayı planlamıyorum. Bu kısa açıklamadan sonra buyurun hikayeye. iyi okumalar.

TÜM HiKAYELERiM iÇiN (bkz: bir bine bende binem hikaye serisi)

---
-"BiR BiNE EFENDiNiN EVi YANIYOR!!"

-"iTFAYEYi ARAYIN!"

-"Ev neden yandı ki acaba?"

-"Bir Bine efendi yaşlıydı, çayı falan tüpte unutmuştur. Koskoca evde yalnız yaşıyordu." Ateşlerin arasından yürüyerek çıktım. Herkes endişeli bir şekilde yangını söndürmeye çalışıyordu. Kimse bana dikkat etmedi. Ben de kalabalığın arasından sıyrıldım ve müsatkil evimin karşısındaki parka girdim. Arkamda koskoca mazi yanıyor. Ama artık mazi ile işim kalmadı. Kız çocuğunun teki sırtıma dokundu. 8-9 yaşlarındaydı ve:

Kız-"Şu yanan ev sizin mi?" diye benim evimi gösterdi.

b-"Evet benim, sen kimsin?"

Kız-"Tamam. Yürüyelim mi? Yürüyüşümüzün bir yerinde sana kim olduğumu söylerim."

b-"Senin kim olduğun neden benim umurumda olsun?"

Kız-\"Daha yeni kim olduğumu sordun ama değil mi? Hadi yaa! Yürüyelim.\" dedi ve elimden tutup çekiştirmeye başladı. Bastonum yere düştü ve geri almak için dönmek istemedim. Nedense kızın elimden tutması üzerimdeki tüm ağırlığı almış gibiydi. Kızın peşinden sürüklenirken bir süre sonra onun hızına yetiştim. Bana bakıp gülümsedi. Ben ise hiçbir tepki vermedim.

---

EDiT: KAZANAN "HAYIR, KENDiMi AFFEDEMEM" SONU OLDU. KATILAN HERKESE TEŞEKKÜRLER.