ayrılık

8 aydan daha fazla olmuş gerçekleri öğreneli. Kabullenemedim, aslında dürüst olucam kendime karşı; evet, evet bana öyle bir şey söyle ki, seni haklı bulayım istedim. Yapmamıştır diye onlarca hatta yüzlerce kılıf aradım. Sonra inandım, affetmek istedim. Ama durduramadım bu gibtigimin kafasını durduramadım. Susamadım, sana hesap sormadannduramadim. Belki son kezdir, gördük artık birbirimizi bir daha olmaz diye düşündüm. Ama değil, bak aylar geçti. Ben ne başka bir ele ne de dudağa değdim. Oysa sen, kim bilir sen. Bu 244 gun de seni düşünmediğim tek bir gün, tek bir Allahın günü bile yok. Buna karşılık, beni düşündüğün tek bir gün yok. Allahım bana böylesine bir mutluluğu yaşatıp, vuslat sona erdikten 1 gün sonra neden.. Allahım neden. Caresizim. Çünkü artık bitti. Öldük birbirimiz için. Mesele hayatımı senin üzerine kurmuş olmam, ya da yeni birileri gelince seni ozlemeyecek, acı çekmeyecek olmam değil. Bu amina kodumu dünyasında son nefesimi verene dek, senin ismini duyduğumda, sana benzeyen senin gibi konuşan , senin yasadigin o yerin ismini her duyuşum da; Acaba şimdi nasıl? Diye merak edip, kendime sorup .hiç bir cevap alamayacak olmam mesele, asıl mesele bu. Şu an düşündüm de geçmişte işlediğim günahların bedelini ödüyorum sanırım. Bilmiyorum ne nedir ama. Yüce Allahtan şunu diliyorum, ellerimi açıp gözümden yanağıma damlayan gözyaşları hatrına; adımı sayıklayarak göç bu dünyadan, son görmek istediğin son kişi ben olayım.