seni anlıyorum bende küçüklüğümden beri ölmeyi planladım deneme girişimlerim oldu o depresyon halini biliyorum maddi olarak çoğu şeye sahibim ama manevi olarak çok boşlukta hissettim çok cahil saçma bi çevrede yetiştim 2 ay önce planımın son noktasına gelmiştim gitceğim şehri belirledim yakın olduğum arkadaşlarımla son bi vakit geçireyim diye onlarla takıldım onların yanında mutluydum ama son kez görceğimi düşünüyodum onları sonra şehire gittim son günümü geçirmek için gitceğim yerleri seçtim resim galerisi müzeler tarihi yerlere gittim yiyebilceğim en güzel yemekleri yedim gün bitince yeni şeyler yeni tatlar yerel insanlarla konuşunca aslında hayatın o kadarda kötü olamayabileceğini düşündüm sonra kendi şehrime dönüp gezmek isteyip gezmeye üşendiğim yerleri gezdim mutlu olduğumu farkettim hayatta gezilcek görülcek bilincek öğrenilcek o kadar şey olduğunu farkettimki şuan bu beni hayatta tutuyo mesela sebzeden nefret ederdim vegan oldum ruhsal işlerle ilgilenen insanlarla dalga geçerdim dalga geçtiğim şeyleri yapınca vucudumun ve bedenimin daha dinç olduğunu farkettim spor yapıyorum bi amac buldum kendime bakış açım değişti çünkü intihar edersen gene yeniden doğucaksın gene aynı şeyleri yaşıcaksın o yüzden dene çabala sistemin dışına çıkabilmek için freelance işleri öğren gerekirse dijital göçebe ol yap bişeyler yarın ölücekmiş gibi ne yapmak istersen onu yap ve öyle yaşa