gitme

yaşımdan başımdan gitmiş aklım
mutluluk, isminden ayrılmıyor kendimi ikna seanslarımda
'sensiz olmaz'lara inanmaya meyilli özlemelerim
gerçekler yalan söylüyor üstelik, ben öyle hissetmiyorum
sanki tüm dünya senin avuçlarında
bi çocuk oyununda göğe atılmış gibi
kalbimi tutuyor ismin, ellerine düşüyorum neşeyle
heves gibi bi öfkeyle atıp tutuyorsun beni kendine
öldürülüyor hislerim
sırtımda bi yumruk gibi yatağına gömülüşüm..
'senin için yaşıyorum ama canlı değilim'
kötü senaryoların başrolü gençliğin
içimden bir ses gizlice yazıyor vasiyetini
"mutlu hissettiğin sürece, lütfen kalmayı dene.. "
bir vasiyetim biliyor gitme deyişimi bir de ben
gerisi şiirlerde hapis