efkarlı kedi

sen hiç ıssız hissettin mi kedi? yapayalnız, kimsesiz.. senin için ölume gidecek adamlar olduğunu bildiğin halde hem de.. annene, babana hatta canından kanından öz kardeşine anlatamadığın oldu mu? tek başına titrediğin? içindeki boşlukla bütünleşip hiç var olmamış olmak istiyor insan bazen. garip hissediyor. ikinci anlamında ama. değişik değil bizden olan. ulan diyor böyle şansın ızdırabını gibim. soruyor ya abim niye çalışıyorsun ihtiyacın mı var paraya diye. var ulan paraya da ihtiyacım var unutmaya da. düşünmemeye de. herkes zeki değil o kadar. yetenekli değil matematiğe. basmıyor kafam ki 20 yaşımda aile geçindirmeye yetecek burs alayım senin gibi. okulu da Allah bilir 30umdan önce biter mi. en iyi ihtimalle 27 zaten. usta diyor ya garip bülbül gibi feryadım kaldı..
he bi de gönül işleri var. benden 6 yaş büyük adamin hiç kız arkadaşı olmamış şimdiye. ben ne derim, nasıl anlatırım ki? lisede yakalayan da kendisi, ayıran da. valide sultan zaten ayrı mevzu. ayaklı gazete. 9 yaşımdan beri neredeyse hiç bir şeyimi paylaşamadım onunla. özel kalmasını istediğim ve bunu belirttiğim hiç bir şeyi kendine saklayamadi. ailemizi mahalledeki koca karılarin gün muhabbetine alet etti hep. ismen bildiğim teyzeler sigara mı içiyon len sen diye geldi yanima. o kiz huur ona bakma dediler. sana ne lan diyemedim. anama da laf edemedim bir süre. birikti de birikti. bir yerde patladım sonra. annem hıçkırıklara boğuldu. o andan sonra bir daha iyi olamadık. bir babamla anlaşıyorum, o da konuşmayı pek sevmez. 9 yaşında yetim.. evdekilere hem abi hem baba olmuş o yaştan beri..

kendi kanına dökülemiyorsam 2 senedir tanıdığım adama hiç anlatamam be. sana yazdım kedi. senin de gibinde mi bilmem. iyi arkadaşsın benim için. hep dinliyorsun..