mavi ateş

neredeyse 2 gün yataktan başını bile kaldırmadan sadece uzanıyordu. belli ki canı çok sıkılmıştı. dışarıda ki sıcak havanında verdiği etkiyle beraber derecede artan her santigrat onunda bünyesinde ki sinirim katsayısını bir derece arttırıyordu. yazdan, sıcaktan ve güneşten nefret eden bir yapısı vardı ve o bile nasıl akdenizli olduğuna şaşırıyordu. denizi sevmeyen bir fethiyeli! inanılır gibi değil.

gezmeyi çok seviyordu. daha evine gelemden 1 hafta öncesinde fethiye-burdur-ısparta-denizli-aydın yol haritasını tüketmişti. modern çağımızın evliya çelebisi olan bu adam evine döndüğü günün ertesinde evde oturmaktan sıkılmıştı. demek ki sıcak hava sıkkınlıkla birleşince bünyede yan etkiler yaratıyordu. isveç’e gitmeliyim diye düşündü. paso kar, paso kış, paso soğuk tam bir ohh miss durumuydu onun için. telefonunda ki rehberi kurcalarken hiç isveç’ten bir arkadaşı olmadığını ve arayacak bir isveç numarasının bile bulunmadığını fark etti. acaba istanbul olabilir miydi? küçük yaşlarındayken kendisine 25'ine gelemden önce yapılacaklar listesi hazırlamıştı. belki allahın sevdiği kulu olmasından, belki şansından, belki de şansını kendi yarattığından bu hazırladığı listenin %70'ini gerçekleştirmişti. şimdi önünde bu listenin en üst sırasında bulunan bir maddenin yanına daha çentik atma fırsatı doğmuştu onun için.