Şu hayatta beni mutlu eden hiçbir şey yok lan. Hiçbir şey. Mutlu olamıyorum hayattan zevk alamıyorum. Ot gibi yaşıyorum dıbına koyim. Göğsümde sürekli bir ağırlık var. Sürekli bir iç sıkıntısı. Kendime çok az bir saygım var ondan dolayı intihar etmiyorum. Saygı değil aslında ne olduğunu tam olarak bende bilmiyorum. Bak şu satırları deniz kenarında bir bankta sadece denizin ve arkada geçen tek tük arabaların sesini dinleyerek hafif soğuk bir esinti yüzümü yalayıp geçerken yazmak isterdim ama odamda yatağın kenarına oturmuş pencereden karşı binanin duvarına bakıp anasını gibeyim böyle hayatın diyerek yazıyorum.

Olmak istediğim yerde olamıyorum. insanlar çok kaba. Kötü şeyler görmek duymak istemiyorum artık. Usun zamandır haberlere bile bakmıyorum. O kadar kötü durumdayım ki beni hayatta tutan ne bilmiyorum. Hiçbir fikrim yok. Zaten hiçbir beklentimde yok. Bana en çok koyan şu geç yaşımda yaşama hevesimin bitmesi. Söndüm lan resmen. 0 beklenti. Kalk çalış yat. Başka hiçbir gibim yok.

Ben sohbet etmek istiyorum abicim. Tanımadığım bir insan ile sohbet etmek. O beni görmesin ben onu. Sadece sohbet dıbına koyim. O anlatsın ben dinleyim ben anlatim o dinlesin. Karşılıklı olarak pgibolojimizi gibelim. Ne bilim bi kızla flörtleşim yine ben onu o beni görmesin ama tekrar o heyecanı o güzel duyguyu hissedeyim.

Birileri kalbime dokunsun yoksa varlığından şüphe etmeye devam edeceğim. çok kırıldı, sıkıldı paramparça oldu artık bir kalbim var mı bilmiyorum. Ağır bir depresyondayım biliyorum. Bunun nedeni insanlara gösterdiğim iyi niyetin boş çıkması.

Kırılacak bir kalbim yok artık. Aslında kalbimin kırılacak bir yeri yok. Paramparça dıbına koyim.

Bitiğim. Kuyu dibinde debeleniyorum her seferinde ışık biraz daha kayboluyor. Bilmiyorum sonum ne zaman gelir ne olur ama mutlu olarak ölmek istiyorum.

Bak çok düşünürüm bu ölüm mevzusunu ilk defa netim diyebilirim. Böyle kalbim kırık bir şekilde değil de mutlu olarak ölmek isterim.

Galiba sonsuza kadar yaşarım amk.