Eğlenme Vakti
Ateşim düştükten sonra benim eve geldik. Ateşim düşse de halen faranjittim. Durumum hakkaten kötüydü. Ece'ye birkaç gün, hiç yoktan ev arkadaşlarım gelene kadar bana bakıp bakamayacağını sordum. Tabii ki dedi düşünmeden. Fakat daha birkaç saat geçmeden sıkılıyorum uf puf demeye başladı, arkadaşlarıyla mesajlaşmalar, telefonda konuşmalar felan. Birşey demiyorum, zaten diyecek birşey de yok. Film izledi tv izledi kitap okumak istemedi e canı sıkılıyor doğal olarak. Yatalak bir adamım orda. Aradan 1 gece geçti, bizim 3'lü komisyon benim hasta olduğumu ve bana sadece Ece'nin baktığını öğrendiler. Başlamışlar hemen kızı fişeklemeye. Gelsene, gelmen lazım, yaa partimiz vardı ne zamandır yapacaktık hani senin yüzünden yapamadık bilmem neler... Ama ben öyle kötü bir haldeyim ki kendime bir bardak su bile alacak gücüm yok. Ayağa kalktığım gibi başım dönüyor olduğum yere yığılıyorum. Ece ise bayaa bi mesajlaştıktan sonra geldi "ya bizim kızlarla bi eğlence yapcaktık yaz tatilinden gelince ona ısrar ediyorlar, ne zamandır yapamıyorlardı ben yokum diye ona gideyim mi?" diye sordu. Sen bilirsin dedim, imalı demeye çalıştım ama pek olmadı galiba sağol dedi zıplayarak bastı gitti. Sen burda napacaksın, ne edeceksin bu halde diye sormadı bile...

Gidişin Olsun Dönüşün Olmasın
Kapı sesi geldi, Ece evden çıktı. Başımdan aşağı kaynar sular döküldü. "Savaşı kaybettim" dedim içimden. Hem kazansam ne olacaktı diye düşündüm. Arkadaşlığa dostluğa önem vermesi güzel tamam ama ya beni bu halde bırakıp eğlenmeye gitmesine ne demeli? Peki ya ben ilerde bir kaza geçirirsem, hasta olursam bu kız beni gene böyle bırakır mı sırf canı sıkıldı diye? Ben nasıl güvenip evlenecem peki bana birşey olursa böyle bırakılıp gideceğini bile bile dedim kendi kendime. O kadar sinirledim, o kadar üzüldüm ve o kadar hayal kırıklığına uğradım ki resmen bir anda tüm sevgim tiksinmeye döndü. Çünkü ben kendimi biliyorum, Ece o halde olsa ben imkanı yok gözümü bile ayırmazdım ondan. Demek ki sevmiyor, yada yeterince sevmiyor ve bana gelecek için kesinlikle güven vermiyor. "Ben evlenemem Ece'yle, evlenemeyeceğim kız ile de devam edemem bu yaştan sonra" dedim içimden ve akabinde mesaj attım "Gidişin Olsun Dönüşün Olmasın, Hayatında Mutluluklar". içim yanıyor, içim kan ağlıyor onu nasıl seviyorum ama olmaz diyorum, sonradan nefret edeceksin, nefret etmeden ayrıl, bitir bu işi, nefsine yenilme. Sonrasında mesajlar akmaya başladı, aramalar geliyor peşpeşe derken kapı çaldı, açmadım, gene çaldı açmadım, dakikalarca çaldı gene açmadım. Aç kapıyı benim diye mesaj geldi, cevap vermedim. Tekrar aradı, defalarca aradı, numarasını engelledim. Başka bir numaradan mesaj geldi; "dışarda bekliyorum, sen gelene kadar da gitmiyorum".