Birinci Ece Savaşı
Bu savaşta soğuk savaş yaşandı. Ece benimle yalnız kaldığında ben, kızlarla yalnız kaldığında kızlar aleyhimize doldurmaya başladık. Ben Ece'yi üzmek istemediğim için kızlar hakkında kötü şeyler söylemiyordum aslında, sadece bizden daha uzak durmalarını istiyordum sürekli. Kızlar ise bizi ayırmak için geçmişimi bile deşmeye başlamıştı. Sahne alan bir müzisyen olduğum için ve üniversitede böyle dikkat çekici bir durumda olduğumdan tabii ki biraz kirli bir geçmişim vardı ilişki konusunda. Direk ordan vuruyorlar. Kirli savaşıyorlar benle, acımaları yok. Ben de yavaştan savaşı kaybedeceğimi düşünmeye başladım. Ama Ece'nin her gözünün içine baktığımda içimdeki ateş alevleniyor "bu kız benim!" diyerek savaşmaya devam ediyorum. Ece'de hem arkadaşlarını hem de beni çok sevdiği için arada debelenip duruyor zavallı. iki tarafa da toz kondurtmuyor. Ama benim sabrım taştı ve diğer savaş başladı.

ikinci Ece Savaşı
Burda artık kılıçlar çekildi. Ben Ece de dahil hepsini bir araya topladım. Derdiniz ne lan sizin dedim açık açık. "Sen Ece'yi haketmiyorsun" dedi o 3 kız hep bir ağızdan. Ben nedenini soramadan Ece sordu neden diye. Sebep sadece şuydu: Biz öyle hissediyoruz. Ece bu açıklamaya öyle bir sinirlendi ki anlatamam, ben bile tutamadım dur dedim ama dinlemedi evden dışarı çıktı ben de peşinden gittim. Dışarda ağlamaya başladı, beni çocuk gibi görüyorlar, herşeyime karışıyorlar, istemiyorum artık! demeye başladı. Ben ise "seni bu kadar seni çok seven arkadaşlar bulamazsın hayatında, sevdiğinden yapıyorlar belli ama iyice takunu da çıkardılar doğruya doğru" dedim. Ece'nin onları nasıl sevdiğini bildiğimden onu üzmek istemedim hiçbir zaman. Ama arkadaşlarının artık ilişkimiz hakkında yorum yapmalarını kesmeleri, buna bir son vermemiz gerektiğinde de hemfikirdik. Bu konuda anlaşıp kararı kızlara bildirmek için eve geri döndük.