2. Dünya savaşında Amerika çok savaş uçağı kaybediyormuş.
Uçakları tamamen zırhla kaplamak çok maliyetli ve uçağın kapasitesini düşürüyormuş. Ama zırhsız da çok kayıp veriliyormuş.

Sonuçta ordu uçağın neresini zırhlayacaklarını belirlemek için istatistikçi ve matematikçilerden bir analiz istemiş. Uçaklardaki mermi deliklerinin görüntüsü belirlenmiş. Yukarıdaki resim ortaya çıkmış.

Sonuçta en çok kanatların ve kuyruğun hedef alındığı anlaşılmış. Belki çoğumuz da böyle düşünürdü.

Tam o bölgeler zırhla kaplanacakken Abraham Wald diye bir istatistikçi itiraz etmiş.

“Bunlar geriye dönebilen uçaklar. Demek ki diğer bölgelerden hedef alındığında uçak düşüyor”

Bunun üzerine diğer bölgeler zırhla kaplanılmış ve savaşın devamında uçak kaybı en aza indirilmiş.

Bunun üzerinden bir teori üretilmiş: Survivorship bias (hayatta kalma ön yargısı)

Yani insanlar hedefleri, hayalleri planlarını belirlerken genelde başarılı olanlar, ayakta kalmayı başaranlara göre belirler, onlar baz alınır, ama aslında daha çok bakılması gereken şey başarısızlıklardır.

- 10larca işletmeci restoran açıp başarısız olur, ama insanlar bir tane başarılı olanı görüp onun gibi kendisi de restoran açmak ister. (Başarısız olanları daha çok incelemek lazım)

- Mesela youtuber olmak için insan bu işten para kazanan bir sürü youtubera odaklanır, ama ondan çok daha fazla sayıdaki başarısız youtuberı kimse bilmez.

Edit: Kısacası beyler, başarıdan öğrenecek şeyler vardır, ama başarısızlıklardan öğrenilecek daha çok şey vardır.