iş hayatında, sosyal hayatında ve aile hayatında yaşadığım meşguliyetler bedenimi ve ruhumu emiyor resmen. 34 yıllık yaşamımda hep güçlü olmak zorunda olan insanlardan oldum. En ufak bir zayıflık göstersem hayatım mahvolurdu. Çocukluğumdan bu yana hep kendi ayaklarımın üstüne durdum. Ama artık çok yoruldum, hem bedenen hem zihnen. Ben de birinin bana destek olmasını, şöyle omzuma girip, "merak etme ben de buradayım, yalnız değilsin" diyen birisinin olmasını istiyorum hayatımda. 34 yaşındayım ama kendimi 60 yaşında gibi hissediyorum.

Çok yalnızım...