+3
Diğer insanlar gibi olmana gerek yok zaten. Böyle bir baskıyı zorunluluk haline getiren tek şey insanların genel kalıplar içerisine sıkışmış olmalarıdır. Dostoyevski der ki " ileriki mutluluklarımı şimdi acı çekerek hak etmem gerek" ve ekler " anlık mutluluklar yaşayıp derin hüzünleri tek başına atlamayı öğrendiğin vakit kimseye de ihtiyacın olmuyor. insanlar buna yalnızlık diyor, ben ise huzur diyorum.." Bunu düşünerek hareket edersen insanların seni sen olduğun için kabul etmeleri gerektiğini, senin onların istediği insan olmamanın daha iyi olacağını anlarsın.